.

ارزش زمان

سه مسافر به شهری رسیدند که پیری دانا آنجا زندگی می‌کرد. نزد او رفتند و خواستند که به آن‌ها پندی دهد.

پیر پرسید:

چقدر اینجا می‌مانید؟

اولی گفت:

تقریبا سه ماه.

جواب شنید:

به گمانم نتوانی تمام مناطق دیدنی شهر را ببینی.

دومی گفت:

شش ماه.

جواب شنید:

شاید تو از آن دوستت هم کمتر شهر را ببینی.

سومی گفت:

یک هفته.

جواب شنید:

تو از آن دو بیشتر شهر را خواهی دید!!

سپس گفت:

زمانی که آدم‌ها فکر می‌کنند زمان زیادی در اختیار آن‌هاست به راحتی آن را تلف می‌کنند اما آن هنگام که اطمینان داشته باشند وقتشان اندک

است ارزش زمانشان را به خوبی درک می‌کنند.

راستی ما چقدر وقت داریم؟

۰۲

اسفند

۱ نظر

نان درآوردن مطلقا جزو وظایف زن نیست. آن جایی که زن می خواهد برود بیرون برای این که نان دربیاورد نه، همان در خانه بماند. نان درآوردن بر زن لازم نیست، بیخود زحمتش را به خودش ندهد، کارهایی دارد که معادل آن کار هست داخل خانه، خیلی هم مهم تر است. اما آن جایی که صحبت فعالیت اجتماعی است، صحبت جهاد در راه خداست، صحبت کار فرهنگی است، صحبت عرض کنم که حفظ پشت جبهه است، صحبت کارهای سیاسی گوناگون است، آن جا بله زن برود، آن جا تکلیف اوست، وظیفه اوست، بایستی هرچی هم می تواند اگر چنان چه آن کار کار واجبی هست از کار داخل خانه هم بزند، آن را محدود کند تا این که بتواند به آن کار اجتماعی و سیاسی اش برسد.

۰۱

اسفند

۰ نظر

هدیه دادن و دوری کینه

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:

به هم هدیه دهید زیرا هدیه کینه‌ها را می‌برد.

۰۱

اسفند

۰ نظر

کلیپ استاد رائفی پور «مسیحیت تحریف شده»

دانلود با کیفیت 360p حجم ۱۱ مگابایت

۰۶

دی

۰ نظر

کسی که تو را می گریاند

امام باقر علیه السلام:

اِتَّبِعْ مَن یُبکیکَ و هُو لکَ ناصِحٌ، و لا تَتَّبِعْ مَن یُضحِکُکُ و هُو لکَ غاشٌّ

از کسى که تو را مى‌گریاند اما خیرخواه توست پیروى کن و از کسى که تو را مى‌خنداند اما با تو رو راست نیست پیروى مکن.

المحاسن، جلد ۲، صفحه ۴۴۰

۰۷

آذر

۰ نظر

گوزنی که به شاخ‌هایش مغرور شد

گوزنی بر لب آب چشمه‌ای رفت تا آب بنوشد.

عکس خود را در آب دید، پاهایش در نظرش باریک و اندکی کوتاه جلوه کرد، غمگین شد اما شاخ‌های بلند و قشنگش را که دید، شادمان و مغرور شد.

در همین حین چند شکارچی قصد او کردند.

گوزن به سوی مرغزار گریخت و چون چالاک می‌دوید، صیادان به او نرسیدند اما وقتی به جنگل رسید، شاخ‌هایش به شاخه درخت گیر کرد و نتوانست به تندی بگریزد.

صیادان که همچنان به دنبالش بودند، سر رسیدند و او را گرفتند.

گوزن چون گرفتار شد با خود گفت:

دریغ، پاهایم که از آن‌ها ناخشنود بودم، نجاتم دادند اما شاخ‌هایم که به زیبایی آن‌ها می‌بالیدم، گرفتارم کردند.

چه بسا چیزهایی که از آن‌ها ناشکر و گله‌مندیم پله صعودمان باشند و چیزهایی که در رابطه با آن‌ها مغروریم، مایه سقوطمان باشند.

۰۷

آذر

۰ نظر

منشأ همه آفت ها، عشق به دنیایت

۲۶

آبان

۰ نظر

همسر من کُلفَت نیست

امین روزها وقتی از اداره به من زنگ می‌زد و می‌پرسید چه می‌کنی؟ اگر می‌گفتم کاری را دارم انجام می‌دهم می‌گفت: نمی‌خواهد! بگذار کنار، وقتی آمدم با هم انجام می‌دهیم. می‌گفتم: چیزی نیست، مثلاً فقط چند تکه ظرف کوچک است. می‌گفت: خب همان را بگذار وقتی آمدم با هم می‌شوریم، مادرم همیشه بهش می‌گفت: با این بساطی که شما پیش می‌روید همسر شما حسابی تنبل می‌شود! امین جواب می‌داد: نه حاج خانم! مگر زهرا کُلفَت من است؟ زهرا رئیس من است. به خانه که می‌آمد دست‌هایش را به علامت احترام نظامی کنار سرش می‌گرفت و می‌گفت: سلام رئیس

به روایت همسر شهید امین کریمی

۲۲

آبان

۰ نظر