منشأ همه آفت ها، عشق به دنیایت

اتحاد داخلی مقابل دشمن خارجی

پاسخ امیرالمومنین علی علیه السلام به طعنه زننده یهودی

شخصی یهودی به امام گفت:هنوز پیامبرتان را دفن نکرده درباره اش اختلاف کردید

امام علی علیه السلام فرمودند:

ما درباره آنچه از او رسیده اختلاف کردیم نه در خود او، اما شما یهودیان هنوز پای شما پس از نجات از دریای نیل خشک نشده بود که به پیامبرتان گفتید: "برای ما خدایی بساز چنان که بت پرستان خدایی دارند"و پیامبر شما گفت: شما مردمی نادانید.

نهج البلاغه حکمت ٣١٧

مصاف ایرانیان

منشاء برخی اختلافات خانوادگی از نظر رهبرانقلاب

 گاهی مرد با بداخلاقی، با تحمیل کارهای سخت بر زن، با توقعات زیادی، با تحقیر، این منبع انرژی را از دست خودشان خارج میکنند.

 دیگر زن آن مظهری که می توانست به انسان از لحاظ معنوی آرامش بدهد، سکن بدهد، دیگر نیست، از آن حال خارج می شود، گاهی می شود یک مدعی.

زن هم عین همین اشتباه را در مورد مرد گاهی می کند، به جای اینکه به مرد به چشم یک استوانه‌ای که می شود به او اتکا کرد، به او تکیه داد، از استقامت او، از رزانت (وقار و سنگینی) او، بهره برد؛ گاهی به چشم یک خدمتکار، گاهی به چشم یک دلقک -مختلفند دیگر زن ها - نگاه می کند.

 به جای اینکه از این منبع نیرو و انرژی استفاده بکند، آن را تبدیلش می کند به یک موجود ضد. اختلافات این جوری پیدا می شود، نباید بگذارند.

 اسلام این جوری میگوید: مرد را قوام میداند، زن را ریحان میداند؛ نه جسارت به زن است، نه جسارت به مرد.

رهبرانقلاب ۷۸/۱۲/۲۲

زن، خانواده و سبک زندگی در نگاه رهبرانقلاب

واپسین لحظات عمر صدیقه ی کبری

،

واپسین لحظات عمر صدیقه ی کبری، جریانات بعد از وفات 

در کتاب «مصباح الانوار فی فضائل امام الابرار» از عبدالله بن حسن، از پدرش (امام حسن مجتبی علیه السلام) از جدش (حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: «فاطمه (علیهاالسلام) به هنگام احتضار، نگاهی تند نمود و فرمود: سلام بر جبرئیل، سلام بر رسول خدا، خدایا با پیامبرت، خدایا در رضوان و جوارت، و خانه ی تو خانه ی امن و سلام است. سپس فرمود: آیا چیزی را که من می‌بینم، شما هم می‌بینید؟ گفتند: چه می‌بینی؟ فرمود: این موکبهای آسمانیان است، و این جبرئیل است و این هم رسول خداست که می‌فرماید: دخترم نزد ما بیا، آنچه در مقابل داری، برایت بهتر است. » [1]. 

شیخ ابوعلی فتال نیشابوری در کتاب «روضه الواعظین» گوید: 

«روایت شده که فاطمه (علیهاالسلام) به هنگامی که وفات خویش را حس نمود، به اسماء فرمود: جبرئیل به هنگام نزدیکی رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله) مقداری از کافور بهشت آورد. پس حضرتش، آن را سه قسمت نمود، یک ثلث آن را برای خودش قرار داد و یک سوم آن را برای من گذارد، و آن در فلان جاست، آن را نزد من بیاور، و زیر سرم بگذار. آن را گذاردم. سپس در بستر آرمید و فرمود: اندکی دیگر منتظر من باش.

بعد از مدتی او را صدا زدم، اما پاسخی نشنیدم. گفتم: ای دختر محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله)! ای دختر بهترین زاده ی بانوان! ای دختر بهترین کسی که بر سنگریزه‌های زمین پا نهاد! ای دختر کسی که در مقام معراج یک یا دو کمان بیش با پروردگارش فاصله نداشت! 

چون پاسخی نشنیدم، پارچه را از چهره اش برداشتم، دیدم که از دنیا رخت بربسته است. خود را بر او انداختم و گفتم: ای فاطمه! چون بر پدرت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد شدی، از جانب اسماء به او سلام برسان. 

در آن هنگام حسن و حسین (علیهماالسلام) وارد شدند و گفتند: ای اسماء، مادرمان هنوز بیدار نشده؟ گفتم: پسران رسول خدا، مادرتان خواب نیست، بلکه از دنیا رفته است. 

حسن (علیه السلام) خود را بر مادر انداخت، و گفت: مادر جان! پیش از اینکه روح از کالبدم پرواز کند، با من سخن بگو. 

حسین (علیه السلام) نیز پاهای مادر را در آغوش گرفت، و آنها را می‌بوسید و می‌گفت: مادر! من پسرت حسینم. قبل از اینکه دلم پاره شود و بمیرم، با من حرف بزن. 

به ایشان گفتم: ای پسران رسول خدا، نزد پدرتان علی (علیه السلام) روید، و او را از وفات مادرتان آگاه سازید. آنان خارج شدند و چون نزدیک مسجد رسیدند، صدایشان را به گریه بلند کردند و گفتند: مادرمان فاطمه (علیهاالسلام) از دنیا رفت. علی (علیه السلام) تاب از کف بداد، و فرمود: چگونه در سوگ تو ای دخت پیامبر، شکیبا باشم؟ من به تو آرامش می‌یافتم، پس بعد از تو چه کسی مایه ی آرامش من است؟ » [2] 

علامه ی مجلسی در بحارالانوار، از ابن عباس روایت می‌کند که گفت: «چون زهرا (سلام الله علیها) درگذشت، پارچه از روی چهره اش برداشت. پس نزد سرش ورقه ای یافت که در آن نوشته شده بود: 

«بسم الله الرحمن الرحیم، این وصیت فاطمه دختر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است. او گواهی می‌دهد که خدایی جز خدای یگانه نیست. و محمد (صلی الله علیه و آله) بنده و فرستاده ی اوست. شهادت می‌دهم که بهشت و دوزخ حق است، و قیامت فرا می‌رسد، و شکی در آن نیست و خداوند، خفتگان در قبر را برمی انگیزاند. 

ای علی، من فاطمه دختر محمد (صلی الله علیه و آله) می‌باشم، که خداوند مرا به ازدواج تو درآورد، تا در دنیا و آخرت متعلق به تو باشم. تو از دیگران به من سزاوارتری. شب مرا حنوط و غسل و کفن نما، و شب بر من نماز گذار و دفنم کن، و هیچ کس را آگاه مساز. تو را به خدا می‌سپارم، و بر فرزندانم تا روز قیامت سلام برسان. » [3].

پس از آنکه اهل مدینه، از خبر درگذشت بانوی بزرگ عالم اسلام آگاه شدند، شهر یکپارچه شیون و زاری شد. زنان بنی هاشم در خانه ی وی حضور یافتند، و به فریاد پرداختند. نزدیک بود مدینه از شیون آنان به لرزه درآید. ایشان گفتند: آه ای بانویمان دختر رسول خدا! مردم مانند گله‌های اسب نزد علی (علیه السلام) می‌آمدند، و آن حضرت نشسته بود، و حسن و حسین (علیهماالسلام) در کنار او می‌گریستند. مردم از گریه ی آنان به گریه می‌افتادند.‌ام کلثوم (دختر فاطمه ی اطهر) - در حالی که مقنعه و چادر پوشیده و بر چادرش تسبیح او بود- بیرون آمد و گفت: پدر جان رسول خدا! اکنون ما در حقیقت تو را از دست داده ایم، فقدانی که پس از آن، ترا- در دنیا- ملاقات نتوانیم کرد. 

مردم (درب خانه ی امیرالمؤمنین علیه السلام) جمع شدند و می‌نشستند. آنان انتظار خروج پیکر مطهر فاطمه (علیهاالسلام) را داشتند، تا بیرون آورده شود، و بر آن نماز خوانند. ابوذر بیرون آمد و گفت: بازگردید، بیرون آوردن دختر رسول خدا، از امشب به تأخیر افتاد. مردم برخاستند. و بازگشتند. 

پاره ای از شب گذشت، و چشمها را خواب در ربود. در تاریکی مدینه، پیکر پاکی بر دوش امیرالمؤمنین و عمار و مقداد و سلمان و ابوذر حمل می‌شد. دو نواده ی یتیم پیامبر نیز، با دلی پر درد و دیده ای اشکبار، در پی آنان حرکت می‌کردند. بعد از اندکی راه سپردن آن جمع- که عقیل و زبیر و بریده و تنی چند از بنی هاشم و خواص خاندان رسالت نیز در میانشان بودند- پیکر را به زمین گذاردند. امیرالمؤمنین علیه السلام، در پیش، و دیگران در پشت سر حضرتش، بر صدّیقه ی اطهر- صلوات الله علیها- نماز خواندند. هنوز طلیعه ی فجر آشکار نشده بود، که فاطمه (علیهاالسلام) در دل خاک آرمید. شوی بزرگوارش، هفت نقش قبر در اطراف مرقدش پدید آورد، تا قبر او برای همیشه پنهان ماند. 

این روایت شیخ ابوعلی فتال نیشابوری در کتاب «روضه الواعظین» است. [4]. 

روایت شده که امیرالمؤمنین (صلوات الله علیه) بعد از غسل همسر رنجدیده اش فرمود: «خدایا او کنیز تو و دخت پیامبر برگزیده ی تو است. خدایا دلیل او را به او تلقین نما، برهانش را بزرگ گردان، درجاتش را بلند ساز، و او را به پدرش محمد (صلی الله علیه و آله) ملحق نما. » 

بعد از دفن وی نیز، چنین به او تلقین نمود: 

«بسم الله الرحمن الرحیم، بسم الله و بالله و علی مله رسول الله محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله). » سپس این آیه را قرائت فرمود: «منها خلقناکم و فیها نعیدکم و منها نخرجکم تاره اخری» [5]: «ما شما را از خاک آفریدیم و شما را در آن باز می‌گردانیم و از آن نوبتی دیگر بیرون می‌آوریم. » [6]. 

سخنان جان سوز امیرالمؤمنین در سوگ صدیقه ی کبری 

شیخ مفید، به اسناد خود از علی بن هرمزان از امام سجاد، و ایشان از حضرت سیدالشهداء (سلام الله علیها) نقل می‌کند که فرمودند: 

«چون فاطمه دختر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بیمار شد، به علی (علیه السلام) وصیت نمود. امیرالمؤمنین خود از او پرستاری می‌کرد، تا آنجا که به خواهش فاطمه (علیهاالسلام) اسماء بنت عمیس را بر این کار گمارد. سرانجام دقائق آخر عمر آن حضرت فرا رسید. پس به امیرالمؤمنین (علیه السلام) وصیت نمود که خود متولی امر غسل و کفن و دفن او شود. و تاکید نمود که وی را شبانه دفن سازد، و آثار ظاهری قبرش را نیز محو نماید. آن حضرت نیز چنین انجام داد. چون دستش را از خاک قبر تکان داد، دریای غم در سینه اش به تلاطم درآمد. پس اشک از دیدگانش سرازیر شد و صورتش را به طرف قبر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) برگرداند و فرمود: [7]. 

مبرد گوید: امیرالمؤمنین (علیه السلام) بر سر قبر فاطمه (علیهاالسلام) به این اشعار تمثل جست. 

«سرانجام، روزی دو یار مهربان از هم جدا می‌شوند. و کم است پیوندی که در پی آن جدایی نباشد. 

اینکه من فاطمه (علیهاالسلام) را بعد از حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) از دست دادم، دلیل بر این است که پیوند دوستی پایدار نیست. 

از یادم دور خواهی شد و دوستیم را فراموش می‌کنی. و محبوبم، بعد از من، یاری دیگر خواهد گرفت (نزد رسول خدا خواهد برگشت. ) » 

حاکم نیشابوری در مستدرک گوید: امیرالمؤمنین بعد از وفات فاطمه ی زهرا (علیهماالسلام) این اشعار را سرود: 

جان من با آه هایش محبوس است. ای کاش این جان همراه آه‌ها بیرون آید! 

پس از تو خیری در زندگی نیست، و من از این می‌گریم که نکند زندگیم به طول انجامد. [8]. 

پی نوشت:

[1] بحار الانوار ج ۴۳ ص ۲۰۰ و عوالم العلوم ج ۱۱ ص ۲۶۳ به نقل از مصباح الانوار. 

[2] بحارالانوار ۴۳ ص ۱۸۵ و عوالم ج ۱۱ ص ۲۷۹- ۲۷۸ به نقل از کشف الغمه. » 

[3] بحارالانوار ج ۴۳ ص ۲۱۴ و عوالم العلوم ج ۱۱ ص ۲۸۴- ۲۸۳. 

[4] روضه الواعظین ج ۱ ص ۱۵۲- ۱۵۱. 

[5] سوره ی طه، آیه ۵۵. 

[6] روایات مربوط به کیفیت شهادت و دفن حضرتش را در کتب زیر ببینید: 

۱- احقاق الحق ج ۱۰ ص ۴۵۴- ۴۵۳، ۴۸۱- ۴۶۳، ج ۱۹ ص ۱۷۱- ۱۷۰. 

۲- فضائل الخمسه ج ۳ ص ۱۹۷- ۱۹۶. 

۳- السبعه من السلف، ص ۳۴- ۲۳ و ۱۷۱- ۱۷۰. 

۴- عوالم العلوم ج ۱۱ ص ۲۹۳- ۲۵۵. 

۵- بحارالانوار ج ۴۳ ص ۲۱۸- ۱۵۵. 

[7] در مورد سخنان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام خطاب به رسول خدا- صلی الله علیه و آله- مراجعه نمائید به: 

۱- احقاق الحق ج ۱۰ ص ۴۸۳- ۴۸۱. 

۲- عوالم العلوم ج ۱۱ ص ۲۸۹- ۲۸۵ به نقل از کافی، نهج البلاغه، کشف الغمه، امالی شیخ طوسی، و امالی شیخ مفید. 

[8] درباره ی مراثی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، مراجعه شود به: 

۱- عوالم العلوم ج ۱۱ ص ۲۹۶- ۲۹۳ و ۲۷۷. 

۲- احقاق الحق ج ۱۹ ص ۱۸۰- ۱۷۹. 

متن و ترجمه ی سخنان حضرت امیرالمؤمنین خطاب به رسول گرامی اسلام صلی الله علیهما و آلهما در مجموعه ی مقالات الزهراء، جلد اول، ص ۴۰۱- ۳۹۹ آمده است. برای پرهیز از تکرار، در اینجا نیاوردیم.

وحدت «حدیث 56»

امیرالمومنین: «بِدان که هیچ کس بر وحدت و همدلىِ امّت محمّد(ص)، از من حریص‏تر نیست.‏»

امیرالمومنین: لَیْسَ رَجُلٌ فَاعْلَمْ أَحْرَصَ عَلَى جَمَاعَةِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ص وَ أُلْفَتِهَا مِنِّی‏»

 نهج البلاغه، نامه 78

تبیان

دین و دنیا «حدیث55»

امام على علیه ‏السلام:

 إن جَعَلتَ دِینَکَ تَبَعاً لدُنیاکَ أهلَکتَ دینَکَ و دُنیاکَ وکُنتَ فی الآخرةِ مِن الخاسِرینَ، إن جَعَلتَ دُنیاکَ تَبَعاً لِدینِکَ أحرَزْتَ دِینَکَ و دُنیاکَ و کُنتَ فی الآخرةِ مِن الفائزینَ؛

اگر دینت را تابع دنیایت کنى، دین و دنیایت، هر دو را از بین برده‏ اى و در آخرت از زیانکاران خواهى بود، اما اگر دنیاى خود را تابع دینت کنى دین و دنیایت، هر دو را به دست آورده‏ اى و در آخرت از رستگاران خواهى بود.

غرر الحکم : 3750 ـ 3751

تبیان

ظهور و شادی دوستداران اهل بیت«حدیث50»

امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند:

« آگاه باشید روز ظهور، روز شادی فرزندان علی و شیعیان اوست.»

 (غیبة نعمانی)

 و اما کُشتار و انتقام حضرت :

«از شمشیر مهدی برای خون آشامانِ پَست، و درّندگان مُتمدّن، و اَبَر قُدرتان نا انسان، خون و مرگ می بارد، و برای انسانیت درد کشیده ی خُرد شده، رحمت و حیات.»

 (خورشید مغرب ص ۳۸)

حدیث 2

قال الله عزّوجلّ:

اگر علی را نیافریده بودم، همسری مناسب فاطمه، از فرزندان آدم و نسل او نبود.

(عیون اخبارالرضا(ع)203)

حدیث 9

امام علی علیه السلام

کَم مِن شَهوَةِ ساعَةٍ اَورَثَت حُزناً طَویلاً؛

چه بسیار خواهش های نفسانی لحظه ای، که اندوه طولانی و درازی را در پی دارد.

(جهادالنفس،ح93)

حدیث 13

امام علی علیه السلام

محفوظ بودن و پاکدامنی برای سلامتی زن مفیدتر است و زیبایی او را با دوام تر می کند.

منبع: تصنیف غررالحکم و دررالکلم 405، ح 9286